Prolog

Po moim ciele przeszły dreszcze, rozejrzałam się dookoła, tylko ciemność mnie otaczała. Nie widziałam niczego...Dotknęłam dłonią ściany przy, której stałam, była lodowata. Poszłam przed siebie. Pomieszczenie w którym się znajdowałam, przypominało tunel. Nie wiedziałam co mam robić, zaczęłam biec. Starałam się wołać o pomoc jednak nie mogłam wydobyć z siebie żadnego dźwięku. Była cisza, czułam się jak w próżni, z tym, że mogłam oddychać. Biegnąc co raz szybciej, łzy zaczęły spływać po moich policzkach. Nagle w oddali pojawił się promyk światła. Przyspieszyłam w obawie, aby nie zniknął. Zbliżyłam się na tyle, że zaczął razić mnie w oczy. Przymrużyłam powiekę, zasłaniając twarz dłonią. Z tej jasności wyłoniła się postać mężczyzny. Podszedł do mnie, i uśmiechnął się. Wtedy poczułam się bezpieczna, jakbym od zawsze go znała. Przestałam płakać, a on przetarł dłonią ostatnią łzę z mego policzka. Uniósł moją twarz ku jego, trzymając za podbródek, po czym spojrzał mi w oczy. Nie wiedziałam jak mam się zachować, stałam jak wryta, jak marionetka. Po chwili uchylił swe usta, mówiąc :

- Nie bój się, jestem przy tobie...

Chciałam mu odpowiedzieć, jednak nie mogłam.Chwilę potem odwrócił się, i odszedł. Promyk światła zaczął gasnąć. 

Nagle...

-------------------------------------------------------------------------

Mam nadzieję, że się podoba. Prolog trochę krótki, jednak na razie nie chciałam zdradzac więcej. Pewnie i tak domyślacie się wydarzeń dalszej części. Rozdziały będą dłuższe.

Każdy kto przeczytał proszę aby zostawił po sobie komentarz wraz z opinią :)